Bavo De Smedt
Bavo was op 11-jarige leeftijd te vinden in de circusschool Circolito in Mechelen (BE). Vanaf dit moment heeft hij het circus nooit meer verlaten. In 2007, voor het festival Zomer op Straat, volgde hij een opleiding tot straatartiest. Voor deze training heeft hij meerdere keren opgetreden op het festival en vond hierin zijn roeping.
Optredens brachten hem bij veel straattheatergezelschappen. Het maken van zijn eigen straatacts was een logische volgende stap, dus richtte hij zijn eigen bedrijf “SirComic” op.
In 2011 startte hij de BIC (Begeleider in Circuskunst) om mentor te worden in de circuskunsten voor circusscholen voor jongeren. Na deze cursus gaf Bavo circus lessen aan kinderen in verschillende jeugdcircusscholen zoals Circolito en Spelati. Van 2012 tot 2013 werkte hij als ziekenhuisclown, met de bedoeling de situatie van de kinderen in het ziekenhuis iets minder moeilijk te maken.
Na een paar jaar actief te zijn geweest als straatartiest, voelde hij dat hij circus miste. Bavo begon een vierjarige opleiding aan de ACaPA, Academie voor Circus en Performance Art in Tilburg (NL). Hier kreeg hij lessen in onder andere acrobatiek, dans, theater en trampoline. Voor zijn stage in het vierde jaar deed Bavo werkervaring op bij Circus Ronaldo (een gezelschap dat hij al heel lang bewondert). Bavo studeerde in 2017 met succes af in zijn hoofddiscipline, de Chinese mast.
Enkele feiten
Bavo’s Visie
“Ik houd ervan om dat kleine momentje uit mensen hun tijd te nemen en ze dat kleine “iets” terug te geven.
Niet iets dat ze kunnen aanraken. Maar eerder iets zoals een gevoel of emotie, iets waar ze over kunnen nadenken, iets waar ze over kunnen dromen of dat ze gelukkig maakt, iets waarbij ze kunnen stilstaan en zichzelf afvragen.
Circus geeft mij de mogelijkheid om dat “iets” op het podium te zetten. Om een onwerkelijk, maar aan de andere kant heel echt moment te creëren.
TeaTime Company toont mij dit hele simpele maar echte moment op het podium. Het geeft mij de mogelijkheid om dat kleine momentje uit het publiek hun tijd te nemen en ze dat kleine “iets” in ruil te geven.”